W 1945 roku w wyniku działań wojennych, podczas nalotu bombowego, został uszkodzony budynek piekarni wraz z piecem. Właściciel wraz z żoną i dwojgiem dzieci (urodzoną w 1940 roku Krystyną i w 1942 roku Kazimierzem) ocalał, dzięki wybudowanemu przez siebie prymitywnemu schronowi z beli drewnianych, ukrytemu pod schodami domu mieszkalnego.

Zniszczone na wskutek działań wojennych budynki dworca i poczty

Po uszkodzeniu zakładu i pieca, firma nie mogła tam działać więc 20 lutego 1945 roku została przeniesiona do dzierżawionej od państwa Lampińskich piekarni przy ulicy Kraszewskiego 12.

Zakład składał się z pracowni wyposażonej w piec opalany gazem, mieszałki do ciasta, maleńkiego magazynu na mąkę i magazynu na pieczywo. Obok piekarni była stajnia i szopa na siano dla konia. Ruszyła produkcja, która obejmowała „chleb nałęczowski” i bułki zwykłe.

Józef z pomocnikami nocą wypiekał chleb i bułki, a nad ranem ładował całą produkcję do „budy”, czyli do wozu konnego, przystosowanego do przewozu pieczywa i sprzedawał w sklepach i na placach handlowych. Przed rozpoczęciem kolejnej „nocki” kilka godzin spał, a jeśli ukradł nieco czasu przeznaczał go dla rodziny lub na grę na swoim ulubionym akordeonie, wtedy ograniczał się do krótkiej drzemki, często na zwykłej desce piekarskiej, blisko pieca, bo tam było ciepło.

Józef pracował bardzo ciężko i wytrwale, a dbałość o wysoką jakość wyrobów zapewniała mu rynek zbytu i przyniosła zyski. W grudniu 1945 roku Klichowie dokonali zakupu dzierżawionej w czasie wojny piekarni przy ulicy Krakowskiej inwestując w przyszłość. Realność składała się z 2 hektarów i 79 arów pola, uszkodzonej wskutek nalotu piekarni, domu mieszkalnego drewnianego oraz budynku gospodarczego.